De eerste drie maanden beperkt de viezigheid zich tot twee beheersbare eenheden: de poepluier en de ondergekwijlde slab. Tussen de drie en zes maanden wordt daar de slab met etensresten aan toegevoegd. Tot zo ver: geen punt. Het kan allemaal in de was danwel de prullenbak.
Na zes maanden neemt de gorigheid helaas weer toe. Leren kruipen betekent dat uw baby het hele oppervlak van uw vloer erbij krijgt om onder te spugen. Als u tapijt heeft: sterkte.
Dingen leren pakken en in de mond stoppen betekent dat het lepeltje met eten niet meer veilig is. Vanuit de kinderstoel zal uw kind het lepeltje bij het gedeelte met fijngestampte aardappel en wortel erop uit uw handen grissen, om het vervolgens met hand en al in de mond te stoppen.
Even later voegt zich als vanzelf het tweede handje, al dan niet met mouw, bij de eerste, waarna beide handjes vol enthousiasme op de tafel gaan slaan/zichzelf betasten/u bij uw haar pakken.
Uw baby zal na zes maanden waarschijnlijk zijn eerste virusje oplopen. Bereid u voor op stromende snotneuzen, de terugkeer van de spuitluier en in het holst van de nacht ondergekotst worden zodra u uw kuchende baby oppakt.
Sperzieboon... of wat...?
Voor zover ik bij mijn oppaskinderen kan zien houdt dit tot een jaar of drie aan, maar tegen de tijd dat het kind vier jaar wordt is het weer over.
Nog drie en een half jaar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten