Nu mag hij de titel doctorandus voeren, en mijn schoonmoeder vroeg me quasi-bezorgd of hij al naast zijn schoenen is gaan lopen. Gelukkig deed hij dat reeds sinds zijn eerste co-schap Chirurgie ('Ik ben God!'), dus wat dat betreft is er niets veranderd.
Zijn co-schappen gaan uitstekend (cijfergemiddelde is een acht of hoger), dus in februari is het helemaal feest! Maar niet getreurd, lectori, want er blijft in ieder geval nog één studerende ouder over.
Om de witte olifant in de kamer dan meteen maar even te adresseren: Nu ik nog, ja.
Toevallig staat mijn bachelor afstuderen rond dezelfde datum gepland.
'Dokter, wat doet u nu?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten