Loslaten!

Loslaten moet je noodgedwongen leren als je moeder wordt. Het begint bij de geboorte, maar dat is op zich niet zo moeilijk.Na deze initiële scheiding wil je je kind echter nooit meer loslaten. Twee weken na de bevalling was het voor mij weer tijd om te gaan repeteren met de band. Tijdens de drie uur durende sessie was ik aan mijn telefoon gekluisterd. Dr. E en Aurora sloegen zich er dapper doorheen.

Een week later gingen een stel vrienden van ons naar de nieuwe 'Pirates of the Caribbean' film. Mijn moeder vond dat het wel tijd werd om eens zonder baby op pad te gaan en zette mij behoorlijk onder druk om mee te gaan. Ik verzette me elke stap in het proces, en vond het zo vreselijk om Aurora achter te laten bij onze familie dat ik de hele film op hete kolen heb gezeten.

Nadat er bijna zes maanden verstreken waren liet ik haar iets makkelijker achter bij onze ouders, en tijdens een Halloweenfeest dacht ik er amper aan hoe ik haar miste. In december zijn we zelfs twee dagen naar Gent geweest zonder Aurora. Het was absoluut de moeite waard, maar we waren alle drie dolblij elkaar weer te zien. Nu dumpen we haar met de regelmaat van de klok bij haar opa's en oma's. Festivals, afstudeerfeestjes, uitgaan, sporten... Het leuke is dat ze er zelf ook lol in heeft. Ze is echt dol op ze; als we thuis foto's van de grootouders laten zien begint ze te zingen van blijheid.


Aurora daarentegen kreeg juist steeds meer moeite met loslaten. Met ijzeren vuist stort ze zich op de objecten van haar begeerte. Het begon met het haar van mensen binnen haar bereik. Als ze die kleine knuistjes in je haar vastzet kan je maar beter de rest van je afspraken afzeggen. Één voor één moet je die kleine vingertjes los pulken van de pluk die je wenst te behouden. Dr. E is meer dan eens gillend uit zijn (uit)slaap gerukt doordat er plukken van zijn staart in een onbewaakt moment boven de dekens uitkwamen. Dit is echt een probleem als je allebei moeilijk bedwingbare krullen tot halverwege je rug hebt. Het heeft overigens niet geholpen dat hij zijn haar heeft laten kortwieken.

'Los!' was dan ook het eerste commando is dat we haar geleerd hebben, eerder dan 'nee' of 'afblijven'.

Sinds dr. E niet zo'n vaste dagbesteding meer heeft zijn er een aantal plantjes getransplanteerd uit een grote pot uit zijn ouderlijk huis. Deze plantjes staan nu in boerenbontborden in onze vensterbank. Je raadt het al: zodra het verdacht stil wordt kunnen we 'los!' weer uit de kast halen. Aurora schuift met smaak vuistenvol potgrond naar binnen, zonder acht te slaan op de subtropische stekjes. 


Als een stoute kat die zich op een gebakje stort moeten we haar dan weg sleuren, een spoor van aarde achterlatend.

Papa's beminde plantjes in de zon op het balkon... niet te versmaden