Zondag is de vaste dag waarop mijn familie van mijn moeders kant bij mijn oma thuis komt om volgens Katwijkse traditie gezellig samen te zijn, door te nemen wie er ziek en dood zijn en te eten. Het programma is doorgaans als volgt: Taart en koffie, sap en salade, stokbrood en chips en vervolgens frituur, bier en wijn. Aurora en ik gaan ook graag met mijn ouders mee. Ik ga meestal eerst met de auto van mijn ouders door naar mijn verzorgpaard om even een stuk te rijden en uit te waaien in de polder.
Wanneer ik terugkeer vertel mijn moeder me verhit dat ze oma heeft proberen tegen te houden, maar dat Aurora al twee lange vingers, een froufroutje en een schep zalmsalade achter de kiezen heeft. Ik bedenk er dan maar zelf bij dat ze waarschijnlijk ook al mijn ooms en tantes langs is geweest om van ieder een hapje taart te bietsen. Gelukkig is het maar één keer in de week.
Doordeweeks valt er niet zoveel te snaaien voor Auroor. Op het consultatiebureau zien we zoveel monsterlijk dikke baby's dat we er wel een beetje op letten, met succes. Ze krijgt als ontbijt wisselend een volkoren boterham met appelstroop of yoghurt met havermoutvlokken en rozijnen, voor de lunch wederom een boterham, tussendoor wat fruit en 's avonds een zelfgemaakte (door mijn moeder dan) maaltijd met lekker veel groente. Melk, water, thee en diksap zorgen voor de hydratatie. Geen wonder dat ze helemaal los gaat bij mijn oma.
Dinsdagavond had mijn moeder mijn oma, Aurora en mij uitgenodigd om een hapje te eten bij Hotel Noordzee, ons 'stamrestaurant' op de Katwijkse boulevard. Heerlijke pizza's, enorme porties en bijbehorende gastvrijheid maken dat wij er altijd graag eten. Nadat we voor onszelf pizza en saté hadden besteld probeerden we Aurora te overtuigen een potje fruit en een paar soepstengels te eten. Met een zuur gezicht nam ze een paar happen tot zich.
Ze zal wel geen honger hebben, dachten we, totdat mijn moeders tonijnpizza ten tonele verscheen. Na vijf minuten elke hap uit haar mond gekeken te hebben kreeg Aurora haar zin. Een lekker hapje zonder kappertjes en ui ging er wel in. En de twintig hapjes die volgden ook.
Hierrr met die pizza!
Nou ja, dat is dan duidelijk. Voortaan gaat oma ook pizza's bakken voor die kleine stinkerd. Dat heeft ze weer mooi voor elkaar. Terwijl mijn moeder en ik elkaar verbaasd aankeken om de hoeveelheid pizza die Aurora wederrechtelijk had ingepikt vroeg mijn oma, gebarend met haar bestek: "Mot ze geen patatje dan? Of mag ze dat nou nog steeds niet?"
Nog even over de boulevard om het eten te laten zakken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten