Anticonceptie

In de week na de geboorte van je kind komt de verloskundige als het goed is het 'anticonceptiepraatje' met je houden. Bij mij viel dat tegelijkertijd met het verwijderen van mijn hechtingen. 'Je moet er nu misschien nog niet aan denken...'

Inderdaad.

Hoewel, je weet dat je het toch zo gauw mogelijk weer gaat proberen, dus wij hadden er al over nagedacht. Je wordt als zwangere vrouw er immers vaak genoeg op geattendeerd dat je voorzichtig moet zijn, een ongeluk zit in een klein hoekje. Volledige borstvoeding geven werkt alleen wanneer je dat stipt binnen elke drie uur doet, en het aantal voedingen dat een baby op een dag nodig heeft wordt al snel naar vijf teruggebracht. Reken maar uit. 

De verloskundige legde mij alle opties voor, en ik vertelde haar dat ik waarschijnlijk een spiraaltje ging laten zetten wanneer dat mogelijk was. Daarvoor houden artsen geloof ik een interval van 10 weken na de bevalling aan. 10 weken duren best lang met zo'n kleintje, en het had voor mij niet zo'n prioriteit - eigenlijk vind ik het een beetje eng - dus dat liep niet zo'n vaart. Daarbij moet ik ook zeggen dat een co-schap Chirurgie ook altijd prima werkt als anticonceptie, vooral als je op 1,5 uur reizen van het ziekenhuis in kwestie woont.

Manlief bleef wel aandringen, tot hij op een dag, ongeveer een maand geleden, zei dat hij helemaal geen kinderen meer wilde. Ik schrok daar wel van, in de eerste plaats omdat ik wel een groot gezin wil, en in de tweede plaats omdat zo'n uitspraak toch betekent dat het hem tegenvalt dat we een kind hebben. Het maakte me ook een beetje verdrietig, want zo'n houding verdient Aurora niet. Het is wat mij betreft het liefste en beste kind wat we ons kunnen wensen, dus ik snapte echt niet waar dat idee ineens vandaan kwam. Als we nou een huilbaby hadden was het begrijpelijker geweest...

In de dagen nadat hij zich deze uitspraak had laten ontvallen probeerde ik te peilen of het echt zo was, en hoe diepgeworteld dit idee al zat. Hij hield een week lang voet bij stuk, en zelf oma Merkjes diepgravende inquisitie bracht geen twijfel naar boven.

Op een avond kreeg ik een idee, gebaseerd op het feit dat hij weer over anticonceptie begonnen was.
Ik zei tegen hem: 'Lieverd, als je toch zo zeker weet dat je geen kinderen meer wil hoef ik zeker niet meer aan een spiraaltje?'

'Hoezo dat nou weer?'

'Dan laat jij je toch lekker steriliseren, zijn we meteen overal vanaf!'

'...'

De volgende dag wandelden we door het dorp, en midden in het gesprek zei hij ineens: 'Als we een zoon krijgen...' Ik grijnsde van oor tot oor; mijn snode plan was meesterlijk gelukt. Precies de uitwerking waar ik op gehoopt had.


Deze week heb ik de dokter maar eens gebeld, het wordt tijd voor dat spiraaltje.