Theologie versus Medische wetenschap

De combinatie van een geneeskundestudent en een theologiestudent klinkt de meeste mensen vreemd in de oren. De algemene verwachting is dan ook dat we constant met elkaar in de clinch liggen over onze ogenschijnlijk onverenigbare interesses en vakgebieden. Ik wil alleen één misvatting voor eens en altijd uit de weg ruimen: Theologie is ook een wetenschappelijke studie, ja! Iedereen die nu nog denkt dat wij in Leiden de hele dag over de Here Jezus zitten zwijmelen moet zich in een hoekje gaan zitten schamen.

Studenten van de opleiding Godgeleerdheid houden zich bezig met het aanleren van klassieke talen, van Grieks, Latijn en Hebreeuws tot Syrisch en Arabisch om de bronnen te kunnen lezen en onderzoeken. We worden geschoold in geschiedenis, psychologie, antropologie, sociologie en alle facetten van de filosofie, van ethiek en hermeneutiek tot metafysica. Deze kennis gebruiken we om het gedrag en de werken van mensen met betrekking tot hun religieuze leven te analyseren en verklaren.

Theologie is sinds 1876 georganiseerd in de duplex ordo, wat betekend dat de bacheloropleiding Godgeleerdheid bestuurd wordt door de overheid, niet door de kerk. Met dat deel ben ik nu bezig, zonder enige intentie om daarna de Predikantsopleiding van een bepaalde kerk te volgen. Op de Predikantsopleiding ga je pas in op dogmatiek, pastoraal werk en preken. Ik wil hierna graag een master medische ethiek doen, want daar ligt mijn persoonlijke interesse.

Vandaar dat dr. E en ik in ons dagelijks leven elkaar niet constant in de haren vliegen. Hij hoeft mij niet meer te overtuigen van de evolutietheorie, en ik probeer hem niet te bekeren.

Eigenlijk is het pas twee keer voorgekomen dat we een geschil over religieuze onderwerpen hadden, te weten; bij ons huwelijk en de doop van Aurora.

Dr. E wilde wel in de kerk trouwen, maar alleen omdat het prachtige 13de eeuwse gebouw met zijn gebrandschilderde ramen en kroonluchters een mooie achtergrond zou zijn voor de voltrekking van ons huwelijk. Echter, toen we bij de dominee thuis de dienst gingen bespreken en organiseren kreeg hij er lucht van hoe de liturgie in elkaar stak, en ging hij op zijn achterste benen staan.

Vreemd, hoe iemand die in principe niet gelooft huiverig kan zijn voor het vragen/ontvangen van de zegen van God. Het is niet alsof Darwin je ineens met de 'Origin of Species' om de oren komt slaan als je daar in meegaat voor je vrouwtje.

Uiteindelijk stemde hij ermee in, en het hielp dat onze liberale predikant een hele uitnodigende dienst had voorbereid voor onze gasten van gemengde achtergrond: katholieke Amsterdammers, hervormde Katwijkers, atheïsten, agnosten, liberale protestanten, Leidse theologen (en christelijke geneeskundestudenten, jawel!)
Al met al bleek het een hele mooie toevoeging aan onze trouwdag.

Het gedonder begon natuurlijk weer toen ik Aurora wilde laten dopen. Omdat meneer besloot dat hij zich deze keer niets zou laten welgevallen heeft hij geweigerd de vraag van de dominee ('Beloof je dat je Aurora aan God op zult dragen?') te beantwoorden. Hij wilde mij er wel in ondersteunen, gelukkig, maar ik geneerde me dood dat het ook op die manier in de dienst naar voren kwam.

Nou ja, het enige dat telt is natuurlijk dat ik mijn zin heb gekregen. ;)