Moederarmen

Op twitter las ik van de week dat er een wetenschappelijk onderzoek is gedaan naar de invloed van de fysieke aspecten van het moederschap op vrouwen. Veel moeders klagen natuurlijk over moeheid, maar dat was niet in alle gevallen aan slaapgebrek te wijten. Er was iemand op het idee gekomen dat dit misschien zou kunnen komen door de plotselinge toename van fysieke arbeid die moeders na de bevalling moeten doen.

De conclusie van het onderzoek was dat de gemiddelde thuisblijfmoeder van een baby van 9 maanden bijna een ton aan babygewicht per dag optilt en verplaatst in 90 handelingen, waaronder: voeden, wassen, te slapen leggen, entertainen, in en uit de kinderwagen en maxicosi halen...

Geen wonder dat vrouwen die voor hun zwangerschap een kantoorbaan hadden het ineens zwaar hebben!

Het lijkt me dat het wel verschil maakt welk geboortegewicht je kind heeft hoe hard het aankomt. Als het een fijn poppetje van zes pond is wen je er natuurlijk geleidelijker aan dan wanneer je meteen Hollands glorie in je armen krijgt. 

'Til mij, ik ben maar 6 kilo, en barst helemaal niet bijna uit mijn pakje!'

Zelf kan ik niet zeggen dat ik last heb van die halve ton die ik op een dag verplaats, maar ik ben ook wel wat gewend. Als je tot zes maanden de hoeven van een paard van 700 kilo staat uit te krabben scheelt dat.

Ik vraag me nu wel af of de beruchte zwabberarmen bij oudere vrouwen een overblijfsel zijn van dit fenomeen. Een baby neemt natuurlijk nog meer toe in gewicht voordat je eindelijk klaar bent met het tillen en ze op eigen benen staan. Zou het dan helpen om tegen die tijd, net als een topsporter, die spiermassa bewust af te bouwen in plaats van plotseling te stoppen?

Wanneer mijn laatste kind op eigen benen gaat staan zal ik dat eens onderzoeken.