Baby troubleshooting

Vanochtend, toen dr. E en ik compleet brak opstonden en met onze slaperige hoofden het hemeltje van Aurora's wieg opzij deden, lag ze ons breed grijnzend en brabbelend aan te kijken. Dan vergeef je haar toch meteen weer alle stampij die ze vannacht tot vijf keer toe heeft liggen maken. Gelukkig doet ze zoiets normaal nooit, dus we kunnen wel wat van haar hebben. Maar fijn is anders.

Het kwam waarschijnlijk door haar avonturen op vrijdag. Als er iets spannends gebeurd is kan ze vaak 's nachts van slag zijn. Ik moest van 9 tot 5 werken, en omdat mijn ouders op vakantie zijn paste mijn drie jaar jongere broer, die we oom Narcis zullen noemen, op Aurora. Hij had nog vrij, want Engelse taal en cultuur begint ook pas volgende week in Leiden. Toen we om 8.15 uur aankwamen lag Oom Narcis nog in bed, op zijn matras op de grond voor de tv in de woonkamer, zoals hij altijd placht te doen wanneer hij lang alleen thuis is.

Aurora zag er wel moe uit, want we waren om 6 uur al opgestaan om alles voor te bereiden. Ze liet zich zonder problemen in bed leggen en sliep meteen. Nadat ik alle flesjes en toebehoren klaar had gezet liet ik oom Narcis gerustgesteld achter. Het zou vast goed gaan.

Om 9.30 uur ging mijn telefoon. 'Ze heeft een kwartier geslapen en is nu al non-stop aan het huilen...'

Tijd om de troubleshooting lijst af te werken. Die ziet er zo uit:

1) Baby huilt, is het:

7, 11, 14, 16, 18 uur? Zo ja, ze heeft zeker eten nodig, zo nee, ga door naar vraag twee.

2) Wat voor geluid maakte baby voordat ze begon te krijsen:

Neh, Heh, Eh, Owh of Eair?  (De vijf universele babygeluiden volgens Dunstan)
Dan is de oplossing respectievelijk: voeden, verschonen, laten boeren, in bed leggen of buikliggen/buikmassage.

Wanneer ik baby verzorg zit ik op deze manier nooit langer dan vijf minuten met een huilende baby, wat voor ons allebei erg fijn is. Voor oom Narcis werkte het helaas niet. Baby was namelijk na het voeden en verschonen gewoon boos en verdrietig dat ik haar had achtergelaten bij een of andere harige jongeman die geenszins op mama, papa of oma leek.

Arme Narcis heeft in totaal ongeveer drie uur met een mopperende, huilende en krijsende Aurora gezeten tot ik om 13 uur thuiskwam met de lunch. Ze was toen net vijf minuten stil en zat ons met rode ogen kwaad aan te kijken. Nadat ik haar gevoed had was ze weer blij en besloot ze haar vrolijke kant aan haar oom te laten zien. Ze kletste er op los en lachte haar tandeloze grijns.

Het was een zegen voor hen allebei dat ze 2,5 uur heeft geslapen toen ik haar stevig ingebakerd in bed had gelegd. Toen ik weer aan het werk was hebben ze een leuke middag samen gehad, en ik trof ze om 17 uur zo aan: