Even serieus 1: Slaap

Twaalf uur 's middags, tijd voor Aurora's middagslaapje! Voor mij is dat altijd een fijn moment, omdat ik meestal twee uur ongestoord kan studeren tijdens haar dutje. Het valt namelijk niet mee om bijvoorbeeld de naamvallen van het Koinè-Grieks (het steenkool Engels van de Hellenistische wereld uit nieuwtestamentische tijden) te stampen als er een kleine baby tegen je pruttelt.

De afgelopen week viel het nogal tegen met de rust, want dr. E. heeft deze week vrij in afwachting van zijn volgende co-schap. Deze vrije weken kenmerken zich door een exponentieel toegenomen chaos in huis en het onmiskenbare geluid van first-person shooters. "Oog-hand coördinatietraining voor pro chirurgen, ja".
 
Vandaag is het echter weekend, en met de realisatie dat hij nog maar twee dagen vrij heeft gaat dr. E. alvast 'voorslapen'. Blijkbaar is het feit dat hij zich maandag om 7.30 op de poli chirurgie in een niet nader te noemen ziekenhuis in Noord-Holland moet melden genoeg om alle wetenschap uit het raam te gooien, aangezien het nooit bewezen is dat je met extra slaap een buffer kunt opbouwen voor toekomstige vermoeienissen. Desalniettemin ligt hij nu al twaalf uur onafgebroken in bed.

'Verwend' is het woord dat in je opkomt als je beseft dat hij sinds de geboorte van Aurora nog steeds gemiddeld zeven uur per nacht kan slapen. Als je daar zijn dutje tussen het avondeten en baby's avondvoeding bij optelt kom je uit op ongeveer acht uur slaap per dag.

Hoe doen wij dat in 's hemelsnaam?

Nee, onze baby is geen wonderkind dat uit zichzelf een fantastisch dag- en nachtritme heeft gecreëerd. Ze slaapt al sinds dag 6 regelmatig van elf uur tot zes uur door omdat wij dat bewust zo geregeld hebben. (Het scheelt natuurlijk wel dat ze gezond is en na drie dagen weer op haar geboortegewicht zat!)

De eerste drie dagen na de geboorte maakten wij dezelfde fout als de meeste nieuwe ouders: We lieten Aurora haar eigen ritme bepalen. Dat betekende dat ze overdag onafgebroken sliep en 's nachts een feestje ging bouwen in haar wieg omdat ze toch ooit eens wakker moest zijn. N.B. Haar wieg is een soort ovalen bakje met een hemeltje, dat boven het voeteneind van ons bed hangt, dus negeren is geen optie. Dit was extreem vermoeiend, want sinds de bevalling hadden wij nog niet echt de gelegenheid gehad om eens lekker uit te rusten.

Gelukkig hebben twee chirurgen waarmee E. werkte tijdens kindergeneeskunde hem de helpende hand toegestoken in de vorm van een levensreddend boek: 'De tevreden baby' van Gina Ford. De chirurgen in kwestie vormen een echtpaar, en zij hebben drie kleine kinderen. Voor hen is goede slaap misschien nóg essentiëler dan voor ons, maar dr. E. houdt toch zo van zijn slaap. Ik ook trouwens, van zijn slaap dan, omdat slaap het verschil maakt tussen poeslief en niet te genieten!

De truc is om te zorgen dat baby naar gelang zijn leeftijd en gewicht het overgrote deel van zijn voedingen overdag binnenkrijgt, zodat hij er 's nachts maar één of geen nodig heeft. Ook moet je zorgen dat baby overdag een aantal uur wakker is en gestimuleerd wordt, onderbroken door slaapjes. Je creëert voor je gezin rust en regelmaat door middel van vaste schema's die zich ontwikkelen naarmate baby ouder wordt. Voor ons werkt deze methode super, en Aurora is een gezonde, tevreden baby die weinig tot niet huilt en zich bijzonder goed ontwikkeld. Ze weet waar ze aan toe is en daarom vormen uitjes nooit een probleem. Wij hebben als ouders veel zelfvertrouwen gekregen en het gevoel dat we het goed doen, en dat is voor ons onbetaalbaar. Als je nieuwsgierig bent geworden is dit boek echt een aanrader.