Twee dagen na de geboorte van Aurora haalden wij om het te vieren de laatste laag van onze bruidstaart uit de vriezer. We hadden de taart voor deze gelegenheid bewaard na onze bruiloft eind vorig jaar. Deze lekkere traktatie was wat mij betreft een leuk ritueel om stil te staan bij deze heuglijke dag.
Vandaag heb ik besloten jullie te trakteren op een gruwelijk verhaal over moderne geboorterituelen.
Zodra je zwanger bent schept dat een band met andere vrouwen die zwanger zijn. Aangezien mijn vriendinnen allemaal van dezelfde leeftijd zijn als ik en ook studeren hebben ze zoiets van: liever jij dan ik. De rest van de vrouwen in mijn leven hebben allemaal langer dan 21 jaar geleden hun laatste kind gehad. Afgezien van één vriendin bij wie ik een tijd haar paard mocht verzorgen zat er niemand in mijn directe omgeving in dezelfde situatie.
Na enig zoeken naar een uitlaatklep voor mijn baby-enthousiasme vond ik een Engels forum op het internet om gezellig tegen andere dames te kakelen over kleine kleertjes en kinderwagens en te jeremiëren over de kwaaltjes.
Daar leerde ik onder andere dat de wereld van zwangeren en nieuwe moeders verdeeld is in verschillende kampen: de borst- tegen de flesvoeders, de katoenen- tegen wegwerpluiers, de moeders die hun kind bij elke kik oppakken tegen de de voorstanders van eindeloos laten huilen... Er zijn vrouwen die de hele dag hun kind in een draagdoek bij zich hebben en moeders die hun kind met 3 maanden vier dagen naar de opvang brengen. Sommige dames alarmeren bij de eerste weeën de hele familie zodat die met zijn allen hun steun kunnen komen betuigen, anderen versturen de geboortekaartjes pas na een week zodat de oudtantes niet meteen op de stoep staat. Er zijn ouders die de stamcellen in de navelstreng laten opslaan voor het geval dat baby een levensbedreigende ziekte krijgt, anderen begraven de placenta in de tuin en planten er een boom op.
Het verhaal dat me het best is bijgebleven is die van een mevrouw die wel een heel bijzonder idee had over hoe ze haar leven als nieuwe moeder wilde inluiden.
Nu kunnen degenen met hartproblemen en bijnierinsufficiënties misschien beter even wegkijken.
...
Enkele dagen na de geboorte haalde de mevrouw in kwestie ook een lekker hapje uit de vriezer. Jawel, dames en heren, de placenta ging met bosbessen in de blender om een heilzame smoothie te maken voor moeders.
Eet u smakelijk.
Ik heb wel eens een merrie een placenta op zien eten na het veulenen, en dat was geen prettig gezicht. Wel begrijpelijk, want het laatste wat je wilt is een bloederig spoor achter laten zodat de roofdieren jou en je jong kunnen vinden. Ook kan je als dier met misschien een karig dieet zo weer enkele vitaminen en mineralen absorberen.
Waarom een gezond mens in een welvarend land er echter deze vreemde gewoonte op nahoudt...? Als ik dit geboorteritueel dus zou moeten duiden zou ik het waarschijnlijk onder de noemer 'je reinste kannibalisme' scharen.
En zie! De delicatessen waren toen nog niet op, want ook de navelstreng was bleek niet te versmaden. Elke keer wanneer de kleine verkouden is wordt er thee van de navelstreng getrokken en krijgt hij dit toegediend.
Gelukkig is Aurora nog niet verkouden geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten